Miało miejsce 20 listopada 1355 r., 665 lat temu
W Płocku zmarł książę Kazimierz I. Był on synem Trojdena I. Na początku lat 40. XIV w. Mazowszem władali trzej młodzi książęta. Dzielnicą czersko-warszawską władali wspólnie Siemowit III i Kazimierz I, dzielnica płocka znajdowała się w rękach ich stryjecznego brata Bolesława III. W 1345 r. w spadku po Siemowicie II, Siemowit III i Kazimierz I otrzymali ziemię rawską, natomiast Bolesław III ziemię sochaczewską i wiską. Jednak 20 sierpnia 1351 r. w bitwie z Litwinami pod Mielnikiem, Bolesław III zginął nie pozostawiając po sobie potomków. W tej sytuacji Siemowit III i Kazimierz I podzielili się Mazowszem. W podziale tym Siemowit III otrzymał ziemię czerską, rawską, gostyńską i liwską, natomiast Kazimierz I ziemie warszawską i sochaczewską wraz z Ciechanowem, Wiskitkami, Nowogrodem i Nowym Dworem. I ten podział nie trwał długo, gdyż w 1355 r. zmarł Kazimierz I, będący bezżenny i bezdzietny. Ziemie jego, w tym ziemia sochaczewska, przypadły w całości Siemowitowi III, ostatniemu z żyjących Piastów mazowieckich, który tym sposobem po raz ostatni zjednoczył Mazowsze w jednym ręku.
Wydarzyło się 20 listopada 1905 r., 115 lat temu
Przerwano zajęcia w szkole początkowej w Kampinosie. Chłopi pięciu okolicznych wsi zabrali dzieci ze szkoły, żądając nauczania w języku polskim. Było to przejawem powszechnego w czasie rewolucji 1905 r. żądania wsi wprowadzenia języka polskiego do szkół i urzędów gminnych. W końcu grudnia 1905 r. chłopi gminy Kampinos wysunęli ponadto żądania polonizacji sądu gminnego.
Miało miejsce 3 listopada 1905 r., 115 lat temu
W Sochaczewie odbyła się demonstracja mieszkańców, będąca wyrazem protestu wobec ogłoszonego przez cara, tzw. manifestu październikowego. Ogłoszony w październiku 1905 r. w całej Rosji strajk powszechny zachwiał absolutyzmem carskim i zmusił Mikołaja II do ustępstw konstytucyjnych. 30 października 1905 r. car wydał manifest zapowiadający „darowanie ludności niewzruszonych zasad wolności obywatelskiej na podstawie rzeczywistej nietykalności osobistej, wolności sumienia, słowa, zgromadzeń i związków”. Odpowiedzią na manifest carski była kontynuacja strajku politycznego i liczne demonstracje, w czasie których wygłaszano hasła obalenia rządów samowładczych. Wobec narastającego oporu 10 listopada 1905 r. car rozkazał wprowadzenie we wszystkich guberniach Królestwa Polskiego, stanu wojennego.
