W zestawieniach materiału uzbrojenia szable opisano jako zestaw nr 7, a w jego skład wchodziła szabla z pochwą, żabka i temblak i tak je kompletowano do celów mobilizacyjnych w 1939 roku. Szable w szyku konnym troczono, przy rzędach wierzchowych wz. 1925 i wz. 1936, pod tybinką z lewej strony siodła przy pomocy dwóch rzemieni trocznych, przy czym rękojeść szabli znajdowała się przed płaszczem stroczonym na przednim łęku siodła. W czasie wystąpień w szyku pieszym szablę zawieszano w żabce (mimo opracowania nowego wzoru nie wprowadzono jej do wyposażenia) przy pasie głównym z lewej strony.
Warunki techniczne pochodzą ze zbiorów Centralnego Archiwum Wojskowego.
Ilustracja tytułowa ze zbiorów Jana Januszka.
