W Wojsku Polskim karabinki wywodziły się konstrukcyjnie z karabinów, poprzez skrócenie długości ich luf oraz zastosowanie lżejszych łóż. Karabinki stosowano przede wszystkim w oddziałach kawalerii, artylerii, saperów i pozostałych służb. Także obsługi broni zespołowych w piechocie, jak na przykład obsługa rkm-u lub ckm-u była uzbrojona w karabinki. Prezentowany karabinek wz. 1898 był produkowany całkowicie w Polsce.
W Państwowej Fabryce Karabinów (PFK) w Warszawie wyprodukowano ok. 190 000 sztuk, zaś w Państwowej Fabryce Broni (PFB) w Radomiu ponad 158 000.
Razem wyprodukowano około 350 000 egzemplarzy tej broni.
Karabinki wz. 1898 były podstawowym uzbrojeniem ułanów i artylerzystów konnych Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, wsławionej w walkach o Głowno i Brochów oraz przebicia się do Warszawy.
Krzysztof Haładaj
