CKM wz. 1908 Maxim

Ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1908 był podstawowym typem ciężkiego karabinu maszynowego używanym w Wojsku Polskim po odzyskaniu niepodległości i w latach 20. W lipcu
1938 r. w składnicach i formacjach WP było 5518 ckm wz. 1908, a w 1939 jeszcze 4500. Należy pamiętać, że od początku lat trzydziestych broń ta była zastępowana przez nowoczesny ckm wz. 1930 konstrukcji Browninga. Do wybuchu wojny proces przezbrojenia wojska był już właściwie zakończony – w regularnych jednostkach piechoty i większości kawalerii. We wrześniu 1939 r. w pułkach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii – 15. I 17. Ułanów oraz 7. Strzelców Konnych wykorzystano ckm Maxim wz. 1908 do uzbrojenia pułkowych szwadronów kolarzy oraz szwadronów taborowych. W artylerii wymiana broni na nowe typy miała się wkrótce rozpocząć. Kompanie karabinów maszynowych i broni towarzyszących uzbrojone w ckm systemu Maxima występowały w roku 1939 w batalionach pułków piechoty kilku rezerwowych dywizji piechoty, brygad Obrony Narodowej oraz batalionów Korpusu Obrony Pogranicza. Bardzo liczne Maximy stanowiły w pamiętnym wrześniu uzbrojenie przeciwlotnicze. W OPL Wojsk funkcjonowało 13 kompanii przeciwlotniczych karabinów maszynowych typu „A” (mobilnych) i 31 kompanii typu „B”, półstałych. Dodatkowe 52 kompanie (wyłącznie typu „B”) tworzyło element systemu OPL Kraju. Jeden egzemplarz cekaemu Maxim wz. 1908 znajduje się w zbiorach Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą.

Krzysztof Haładaj

Komentarze